Ultimate Glory was weer een top gala, de setting was het gezellige theater van Amersfoort. De ring stond centraal opgesteld en iedereen kon dan ook goed de partijen volgen. Opkomst was zoals gewoonlijk tussen de tafels van de vip ruimte, wat het geheel een nog professionelere sfeer gaf.

Ook de line-up was geweldig. Niek Tromp, Marc Duncan, Chico Martinez, Oktay Karatas, Willy Ni, Marloes Coenen en natuurlijk onze Majanka Lathouwers.

Het eerste hoogtepunt van het gala was een knock-out door Ewout Mundt, die hiermee de andere reus plat naar het canvas joeg. Beide jongens wegen over de honderd kilo en de partij was al met hevige spanningen begonnen.

De partij van Duncan was voor mij natuurlijk reuze om te zien. Even afkijken voordat ik hem op 31 maart aan de andere zijde van de ring zie staan :)

Dan was het onze beurt. Majanka en Marloes begonnen beide met hevige stoten, maar even later was het ground en pound met Marloes in de guard van Majanka. Het was even wennen voor onze 17jarige vechter, maar toch volgde een armklem van Majanka. Coenen wist deze door middel van een slam lost te werken en ging zelf over in een armbar. Even leek het alsof de partij gedaan was omdat Marloes de arm loste. Achteraf bleek dat Marloes dacht dat de arm kraakte en daarom los liet. Respect !

Juist einde van de eerste ronde. Na een hele hoop tips van mezelf in de hoek, ik heb nog nooit zo actief uitleg zitten geven tijdens de rust, ging de partij verder met enkele rake klappen van beide vechtsters. Na een takedown volgde enkele scrambles voor leglocks, triangle chokes en armbars. Marloes wist uiteindelijk een juji-gatame aan te zetten en won zo de partij. Mooie prestatie voor beide dames.   

De volgende partij op mijn verlanglijstje was Niek 'can't touch this' tegen Willy Ni. Ik moet zeggen dat ik echt wel onder de indruk was van can't touch this zijn kalme aanpak tegen de sterke Ni. Niek nam rustig de tijd om Willy neer te halen en verbeterde dan stap voor stap zijn positie tot hij uiteindelijk in mount klappen kon uitdelen. Willy wist nog even vol te houden, maar toch volgde de armklem. Prachtige overwinning van Niek Tromp, braziliaanse jiu-jitsu volledig volgens de handleiding van de gracies.

De laatste partij was voor Chico. Hij was al enkele minuten in verdediging voor de regen van stoten en guilotine chokes van publieksfavoriet Oktay. Toen Torez, Karatas zijn nek en arm in een choke wist te steken. Winnaar Chico.

Echt mooi fight event en zeker voor herhaling vatbaar. Betere fotokes zal je wel in de tijdschriften vinden :)

De Too Hot To Handle van de maand december ging door in Maastricht. Omwille van het hevige regenweer en de onduidelijke ligging van de sporthal, kwam ik iets te laat om alle partijen te zien. Er waren een hele hoop belgische vechters aanwezig. Bij de eerste partij, die ik te zien kreeg, stapte Benny Rogmans de ring in. Blijkbaar had een tegenstander het laten afweten en nam hij die zijn plaats over. Klasse. Na enkele stoten en trappen, leek het alsof Benny onderin kwam te liggen, maar even laten kwam hij terug boven en wist zijn tegenstander vanuit mount in tko te meppen. Dan waren er enkele thai partijen, dus ik terug naar de kleedkamers waar Wim aan het aankondiging meisje aan het uitleggen dat hij wel echt meer dan 10 submissions had. Ze geloofde er niets van en schreef uiteindelijk 2 kos en 4 submissions op. Raar :)

Vlak voor de Wim vs Dana partij was Marijn Geuens aan de beurt en deze partij was vlug over. Dan dus aan ons. Enkele stoten en Wim gaat voor een single leg. Dana countert en Wim reshoot, even zie ik de oude beelden voorbij flitsen, maar Wim herpakt zich en weet een mooi takedown te scoren. Moreno gaat verder naar sidecontrol en houd hier de bovenhand met stoten en armklem pogingen. Vlak voor het einde van de ronde weet Dana nog boven te komen, maar Wim heeft geen tijd meer om er in zijn guard en einde aan te maken. De tweede ronde gaat iets heviger van start, maar gaat vlug over in dezelfde situatie. Dana weet alle aanvallen van Wim goed tegen te houden en het gevecht komt terug staande. Dana springt guard met guilotine, Wim ontsnapt en Dana volgt met bicycle kicks naar boven. Wim geeft nog enkele trappen en stoten en de partij is voorbij. Winnaar Moreno Deputter neemt zijn bekertje in ontvangst. We willen foto laten nemen, komt er opeens een groen meisje naast Wim staan. Heb ze maar voor me in laten kruipen want ze was helemaal naakt.

Na het gejuig en felicitaties van de trouwe fans van Wim, bleef ik nog even kijken naar de partij van Akin Duran. Ook dit gevecht ging vlug naar de grond, na enkele submission pogingen leek het alsof de tegenstander zich gewonnen gaf, maar blijkbaar moest er opnieuw rechtstaand gevochten worden. Weer raar. Eender hoe, even later won Akin op submissie. Nog even met Dana nagepraat en dan naar huis om dit tekstje te typen...

Wat is het toch fantastisch om lesgever te zijn. Na 3 maal achtereenvolgens in de elite divisie verloren te hebben, mocht ik toch met grote voldoening naar Belgie wederkeren. Al onze vechters hadden namelijk een podiumplaats verorberd.

Tom, die voor de verandering eens een gewichtje hoger ging vechten, was als eerste aan de beurt. Na een spannende start ging hij vlotjes door alle andere rondes en wist zo de 2de plaats de behalen. Ook Steven ging goed van start, maar nam veel risico om zijn tegenstanders te kunnen submitten. De doorwinterde vechter Michel Verhoeven speelde in op deze pogingen en wist zo een einde de brengen aan de Turtle glorie. Toch een mooie 3de plaats in deze drukke pool. Dan was Majanka aan de beurt. Even werden de coachen samengeroepen want men wou de blauwe banders eerst bij elkaar zetten in deze open gewicht klasse. Geen probleem.

Verder ging het met Christophe, die enkel in de finale een extra tandwieltje moest bijsteken om de titel binnen te halen. Maar hoe zat het nu met Majanka ? Inderdaad, helemaal vergeten. Er was een vergissing gebeurt en ze hadden de andere blauwe band verder laten vechten ipv Majanka, die de vorige partij met een choke from the back gewonnen had. De organisatie er bij en een oplossing gezocht. Enkele partijen moesten opnieuw en zo wist onze nieuwe blauwe band de eerste plaats binnen te halen.

De organisatie van het tornooi was bijna feilloos. Het nummeren van de gevechten was ingevoerd en liep perfect, behalve bij de teams waarvan de coach het niet nodig vond om naar de meeting te komen natuurlijk. Menig vechter had angst van de weegschaal, er moest namelijk ingewogen worden vlak voor het op de mat stappen. Ook Bart van Yamasaki had problemen met de weegschaal, weegschaal, weegschaal en heel zijn team moest dan maar bewegen om de kilos er af te krijgen. De partijen gingen er vlotjes door. Bijna geen fouten door de scheidsrechters. Ik was ook van mening dat de score 2-advantage in het voordeel van Hans Stringer zijn tegenstander moest zijn, maar verder prachtig. Zelden zo een goed georganiseerde wedstrijd gezien, laat iedereen een voorbeeld nemen aan Mathieu en co.

En dan was het dus aan mij. Eerste partij tegen een verdomd snelle paarse band. Mijn eerste minuten zat ik in overlevingsmode, maar toen wist ik de rollen om te draaien en na genoeg punten gescored te hebben er met een lapelchoke een einde aan te brengen. Enkele minuten later mocht ik al mijn tweede partij vechten. Mijn tegenstander was een braziliaanse zwarte band van het Peter Schira Caveirinha importeer bedrijf. Peter heeft momenteel 5 zwarte banden van brazilie bij hem in de school les geven. Ik wil niet weten wat dat moet kosten. Eender hoe, het was een geweldige partij, die hij na hard werken won op punten. Even later terug aan mij, blijkbaar moest ik vechten voor de derde plaats. Ai, hier had ik niet op gerekend. Te weinig fysiek getraind en ik maakte dan ook veel fouten. Miste mijn triangle choke, mislukte mijn x-guard sweep en kreeg dan nog eens een takedown tegen. En dan de mop van de dag, mijn eerste partij in het open gewicht was tegen Remco Rettob. Al jaren zit ik te wachten om tegen hem eens een partijtje te mogen draaien. Maar niet als ik volledig uitgeput ben natuurlijk. Tja, Remco heeft me alvast een rematch beloofd op een van de short circuit ofzo. Veel verloren, maar een hele hoop lessen rijker.

Wat is het toch fantastisch om lesgever te zijn. Want na al de overwinningen van onze vechter, alle fysieke ontbrekingen van mezelf, krijg ik een telefoontje van Maurice om me te vertellen dan onze 3 jongere vechters in Brussel ook allemaal een podiumplaats wisten te behalen. Geweldig of was het fantastisch... 

In het kort :
Loco Patrick 1ste plaat -83kg
Majanka 1ste plaats open vrouwen
Tom Tom 2de plaats -89kg
Jilly 2de plaats -60kg vrouwen
Kristof 2de plaats open mannen
Turtle 3de plaats -76kg
Joey 3de plaats -60kg

Update : Kenny wist me de fotos van de podiumplaatsen door te sturen.

Voila, het zit er weer op voor ons, behalve voor Wim want die wist zich in Nederland een plaats voor Finland te bemachtigen. ADCC Belgie was met zijn eerste editie een geslaagde wedstrijd. Goeie organisatie en er waren hopen vechters van Belgie, Frankrijk, Nederland, Polen, Zweden, Duitsland, ... aanwezig. Het niveau was hoog, allemaal grapplers die al enige tijd meedraaien op de mat.

Christophe was als eerste aan de beurt in de -88kg en deed het kei goed. Na een prachtige triangle choke en enkele andere submissies moest hij uitkomen tegen een zeer sterke zweedse vechter. Loco ging goed van start maar moest zich gewonnen geven voor een sterke beenklem. Zo wist hij samen met Niek toch nog de 3de en 4de plaats te behalen.

De zweed won uiteindelijk de finale, net als de tegenstander die Turtle in zijn eerste partij voorgeschoteld kreeg. In de -77kg was de pool groot, heel groot. Wim mocht van start gaan met een heel zware partij tegen een pool. Hij won deze en wist nog enkele rondes verder te raken tot hij een heel mooie partij tegen Said net op punten verloor. Said had trouwens een geweldige wedstrijddag en moest het zelf pas opgeven in de finales.

En dan was het mijn beurt. In mijn eerste ronde bijna fastest submussion met een americana van sidecontrol, waren het niet dat net een minuut voordien Kenny een nog iets snellere triangle choke wist aan te zetten. En ging Kenny er dus vandoor met de mooie beker :) Men tweede partij was andere koek. Ik begon met een leglock gevolgd door het nemen van de rug. Even laten half van de mat, bijna rear naked choke... en de scheids laat me stoppen.

Terug naar het midden en wil me rechtstaand laten herbeginnen. Natuurlijk begin ik te protesteren en krijg zo toch nog een haak van de rug terug. Geen tweede haak, geen arm voor de nek. Alle, niet echt dezelfde positie, maar we kwamen om te vechten. We rollen even verder en ik merk plots dat mijn tegenstander 2 punten voor staat. Waar kwamen die punten vandaan ? Dus even in superversnelling gezet en mijn triangle klaar om dicht te smijten. Scheidsrechter stopt me en zegt dat het einde van de match is. Nog meer vraagtekens ?? Mijn tegenstander krijgt de overwinning en ik sta er verbaasd bij. Even later word alles duidelijk, de punten tafel had vergeten de tijd stop te zetten. Hierdoor was de puntentelling begonnen vlak na het herstarten van de partij. Ik had dus in totaal maar een goeie 4 minuten gevochten...

Tja, had het kunnen weten, elk jaar is er wel een wedstrijd waar ik omwille van scheidsrechter vergissingen naar huis kan vertrekken. En dit jaar had ik er denk ik nog geen gehad. We zullen het maar groeipijnen van ADCC belgie noemen. Men had veel scheidsrechters nodig en die waren er gewoonweg niet, hierdoor was onze mat voorzien van enkele minder begaafde (eerste maal ?) scheidsrechters. Ook Niek zag zijn overwinning naar de tegenstander gaan door deze scheidsrechter onbekwaamheid.

Het zal nog wel even duren totdat onze sport mooi op zijn poten staat en we echt juryleden en scheidsrechters hebben die weten met wat ze bezig zijn. Misschien zal het duren totdat we zelf onze wedstrijdriem inruilen voor een zitplaatsje aan de jurytafel. Dit zal dus nog niet voor dadelijk zijn en dan komen de vechters misschien tegen ons klagen omdat wij het niet meer begrijpen...

Er bestaat nogal onduidelijkheid over de regels van ADCC en vooral wat betreft de voorrondes. Hier even de belangrijkste punten in het kort...

-1 naar de grond gaan zonder contact of guard springen
-1 het gevecht ontlopen
-1 passiviteit (na twee waarschuwingen)
+2 mount
+2 knee on belly
+2 kantelen, keren en sweeps als je bovenkomt in guard of half-guard
+2 takedown die eindigd in de guard of half-guard
+3 back with hooks
+3 guard pass
+4 kantelen, keren en sweeps als je bovenop en voorbij de guard komt
+4 takedown en bovenop voorbij de guard

Belangrijk is dus om te weten dat er voor ontsnappingen door te bruggen ook punten toegekend worden. Verder duren de voorrondes 6 minuten waarvan de eerste 3 minuten geen punten geteld worden. De finales duren 8 minuten waarvan de eerste 4 geen punten.

Vandaag hebben Maurice, Wim en Christophe hun kans gaan wagen op de voorselecties van het grootste submission wrestling tornooi van de wereld : Abu Dhabi

Ik vind het nog steeds raar dat wij als belgen ook aan de qualifier van nederland mogen deelnemen, maar je hoort ons niet klagen. Houdini moest het opgeven voor een enkelklem, Loco kon uitkomen tegen Hans Stringer (die het open gewicht won) en Wim was de gelukkige winnaar in zijn gewichtsklasse.

Binnen enkele weken is het de belgische qualifier, benieuwd of daar ook zo veel goeie vechters komen opdagen...

Zaterdag avond was het Arbi die aan de beurt was, in Gent mocht ie voor de tweede maal een mixfight partij draaien. Spijtig genoeg was zijn tegenstander een goeie 12kg zwaarder, maar Arbi was gekomen om te vechten en dat ging hij dan ook doen. Het begon allemaal zoals verwacht met een snelle takedown van onze vechter, maar de zwaardere tegenstander wist zich in de hoek vast te zetten. Er volgde een knie, waarop Arbi zijn tegenstander naar de grond bracht en even later in juji-gatame draaide (das in armbar van de mount voor alle bjj fanaten).

Zondag was er de tweede editie van de amsterdam open. De opkomst van Exit-BJJ was gering, vermits velen moesten werken of andere bezigheden/verplichten hadden. Toch wisten enkele vechters naar Amsterdam af te zakken en er hun kunnen te gaan proberen. Hier de resultaten die ik doorgezonden kreeg. Kan er natuurlijk niet veel op zeggen, alleen dat er blijkbaar een goeie skandinavische vechter in de Loco Patrick zijn gewichtsklasse zat. 

Laurent 'Ush' - 3e plaats
Christophe 'Loco Patrick' - 2e plaats no-gi en gi
Jilly Lathouwers - 1e plaats en 4e plaats
Majanka - 1e plaats no-gi en gi, alsook beker voor meest technische vechter

Normaal ging zowel ik als Wim volgend weekend in Zweden vechten op het european vale tudo evenement. Wim tegen Ake Bergvall van Ceasar Shootfighting en ik tegen Sonny Nielsen van Fight Gym Odense. Spijtig genoeg, heeft Wim geen toestemming gekregen van zijn dokter om deel te nemen en heeft mijn tegenstander een knie blessure opgelopen. Een hele week van Felipe, Loco, Turtle, Houdini en de rest van de bende op mijn smoel gekregen voor niets. Misschien vinden ze nog een vervanger ? Maar het is vandaag dan ook friday the 13th. Spijtig, volgende keer dan maar ...

Nico who ? Velen onder ons kennen Nico als 'the mummy', een bijnaam die hij kreeg door meermaals tegen vele jongere tegenstanders op submission wrestling wedstrijden te winnen. Hij voorziet zichzelf hierbij natuurlijk van de nodige bandages en de naam was daar...

We wensen hem alvast een dikke proficiat met de overwinning...

Samboka Nico Herbert, lid van de Sambo Bond Nederland en Sportcentrum Emsland uit Ommen, is 30 september 2006 wereldkampioen geworden bij het WK Sambo voor masters. De 49-jarige Edenaar reisde af naar Tashkent in Uzbekistan om Nederland te vertegenwoordigen tijdens het WK. Herbert kwam uit in de categorie 45-49 jaar in de gewichtsklasse tot 74 kg.

Alleen de reis naar Uzbekistan was al een hele ervaring. Eerst zorgen dat je een visum krijgt en als de dag van vertrek is aangebroken vroeg naar Schiphol. Hier kwam Herbert erachter dat de eerste vlucht was uitgevallen, de tweede vlucht was vol en de derde vlucht was te laat vertrokken. Uiteindelijk werd, met veel geregel, toch de eindbestemming Tashkent bereikt.

De wereld kampioenschappen sambo voor veteranen was een goed georganiseerd evenement, echter er stond niets op papier in de vorm van een agenda of iets dergelijks. Van de oorspronkelijke agenda bleef ook niets over. De toernooidag van Herbert werd verschoven naar zondag. Weegtijden gingen van 12.00 uur naar 16.00 uur. Herbert wilde als eerste bij de weging zijn. Dat was hij ook, maar toch werd hij lachend naar achteren verwezen. Later bleek dat de weging gerangschikt was per gewichtsklasse.

Dan de wedstrijddag. ’s Ochtends om 10.00 uur startten de kwalificatieronden. Herbert: “Ik had een lekker gevoel, ik had er zin in om ze wat te laten zien”. De voorrondes werden goed doorstaan. Daarna was het tijd voor de kwartfinale tegen de kampioen van Tadzjikistan. Dit resulteerde in een overwinning: 13-0. Herbert kon bijna niet wachten op zijn volgende gevecht, het duurde voor zijn gevoel veel te lang. De halve finale werd gespeeld tegen de Sambo kampioen van Uzbekistan: 7-1 winst.

’s Middags om 17.00 uur was het tijd voor de finales van het WK. Herbert moest aantreden tegen de nummer drie van Uzbekistan die er in de voorronde een Rus uitgegooid had. Deze man was erg sterk en het leek of hij vast stond aan de mat, er was bijna geen beweging in te krijgen. Uiteindelijk wist Herbert de partij toch naar zich toe te trekken en te winnen met 6-0. Nico Herbert wereldkampioen Sambo masters 2006.

Op één na zijn West-Europeanen voor de finale eruit gegooid. De Russen pakten de meeste finale plaatsen. Er werd flink op los gerost en de gipszak werd ook aardig aangesproken. Al met al een hele mooie ervaring rijker en wat misschien wel het belangrijkste is: geen blessures!