"It can't hurt you unless you believe in it."

"Fearing Is Believing."

Video, dvd, internet wat zijn het toch mooie uitvindingen. Als sportleraar, coach of lesgever kom je er dikwijls mee in contact. Maar dan voornamelijk onrechtstreeks. Zo was er enige tijd geleden de Marcelo Garcia hype. Iedereen (ale voornamelijk den turtle) kwam aanstormen met vragen van wat moet je doen tegen deze techniek die Marcelo toont op zijn eerste instructie reeks en waarom doe je hier niet dit zoals Garcia dat doet op zijn tweede dvd reeks of waarom doe je het niet zoals ik het zag op dat filmke dat ik gisteren avond van torentspy heb gedownload ?

Allemaal heel leuk maar als leraar zeker niet eenvoudig. Maar laat het duidelijk zijn dat ik zelf niets liever heb. Het is gewoon geweldig om zelf niet alles te moeten bekijken en van je leerlingen de tofste moves te zien krijgt, zeker als ze er al enige tijd op geoefend hebben en je dus veel meer kunnen zeggen dan eigenlijk op de video cassette uitgelegd word.

Natuurlijk moet dit alles gebeuren met enige voorzichtigheid. Vele van de zogenaamde techniek series bevatten moves die misschien wel werken, maar afhankelijk van de wedstrijd-regels zinnig of het niet zijn. Het spreekt voor zich dat je het grootste deel van je trainingstijd steekt in high percentage technieken en niet in fancy shows. Tenzij je Eddie Bravo heet of zo koppig bent dat je iets onorthodox weet orthodox te maken. Fancy moves zijn er om de sport leuk te maken, basis moves zijn er om je goed te maken. Ik eet graag chinees, maar als ik enkel chinees zou mogen eten... Eender hoe, de discussie over 'goede' en 'slechte' technieken heb ik al meermaals gehad en misschien kom ik hier ooit wel eens uitgebreid op terug. Vergeet de technieken die je onzinnig vond, oefen op deze dat je goed vond en voeg er iets van jezelf aan toe om ze nog beter te maken.
  
Was dit weer even afdwalen. Wel de huidige rage is Mark Kerr, die uit de doeken doet hoe een double leg takedown werkt. Met als gevolg een vragen-storm en  daarom ga ik hier eens mijn korte visie over de double leg houden en nadien doe je het dan maar zoals je coach het liefste je het ziet doen. (of zoals je het zelf wil als je tot de koppige categorie behoord :-) )

Ik heb door de jaren heen vele leraars gehad en vele tapes bekeken. De eerste maal werd de double leg aan me uitgelegd door Erik Paulson, waar ik voornamelijk het belang van de juiste afstand en de halve man aan overgehouden heb. Nadien werd de nadruk van de level drop door Kaz aan me uitgelegd. Maar het was vooral Michel die mijn takedown verbeterde door me te wijzen op het afduwen met de achterste voet om een verdere penetration step te hebben.

Hier komen de technische stapjes :

Stance :
Meestal zal je voor een staggered of een sugerfoot stance kiezen. Shooten vanuit een square stance is mogelijk maar vraagt een veel betere timing. Vooral oostblokkers hebben de neiging om enkel met hun voorste hiel de mat te raken ipv met hun volledige voet. Ik denk dat ze dit doen om minder weerstand van de voet te hebben als ze vooruit stuwen, maar het maakt hun stance wijziging iets trager.

Level drop, penetration step en distance :
Dit is de mega vraag, is het nu eerst level drop en dan shooten zoals Kerr of is het nu eerst stappen en dan droppen. Ik heb meerdere olympisch worstelaars zien level droppen en beide manieren worden gebruikt. Daarom dat volgens mij het antwoord in afstand ligt. Namelijk van zodra men binnen armlengte van zijn tegenstander is, moet men bijna aan het einde van de leveldrop zijn. Indien dit niet het geval is kan de tegenstander overhooken en zijn heupen naar voor duwen om je uit evenwicht te brengen. (zoals crocop dikwijls doet) Indien men dus ver van zijn tegenstander af staat kan men beter eerst afduwen om te penetreren en in deze beweging level droppen dan eerst te level droppen en dan af te duwen. Een penetration step doet zoiezo je level droppen. Ikzelf shoot zelden als ik niet binnen armlengte ben omdat ik dan meestal gesprawled word en oefen dan ook meestal op level drop voor penetration. Hetgeen meer kracht van je bovenbenen vraagt. 

Knee to the floor or not :
Meestal om nog dieper te penetreren word de voorste knie naar de grond gebracht en soms zelfs de achterste. Het is niet altijd noodzakelijk en men kan ook een snatch double leg takedown doen, waarbij de schouder eerder in de lage buikstreek geplaatst word. Deze manier van neerhalen is vooral aangewezen voor mensen die veel last van hun knieen hebben of die omwille van de regels niet de knie tot tegen de grond mogen brengen vooraleer er contact is. Zoals bijvoorbeeld worstelaars die ook judo wedstrijden draaien.

Hands clinched, grabbing knees or blocking calves :
Als in je beweging zijn benen zo kort bij elkaar komen dat je de handen in elkaar kan haken dan doe je dit best. Indien je meer wil heffen dan neem je de hadden horizontaal achter de knieen. Als je meer wil doorlopen dan neem je de handen verticaal achter zijn knieen, dat maakt het moeilijker voor hem om te sprawlen.

Level raise and step :
Bij het doorstappen kan men best over de stront stappen want anders hangen je voeten vol. Kijk maar naar hou hordelopers snel over de hindernissen gaan. Ook word er dikwijls vergeten om terug omhoog te komen na de level drop.

Cutting corner or running through :
De takedown is eenvoudiger als je doorloopt, maar dan eindig je meestal in de guard en dat is in submission wrestling niet echt hetgene dat je wil.

Er zijn natuurlijk nog veel meer details, maar daarvoor moet je naar mijn trainingen komen. Voor een goeie takedown mag je vooral het volgende niet vergeten :

Initiate to dominate and make sure you penetrate !

Het worstelen is een vechtsport. Er bestaan in het worstelen twee stijlen: Grieks-Romeinse en de vrije stijl. Bij de Grieks-Romeinse stijl mag alleen het bovenlichaam bewerkt worden, d.w.z. de armen, de romp en het hoofd. Bij de vrije stijl mogen ook de benen gebruikt worden. Handelingen die pijn of kwetsuren teweegbrengen zijn ten strengste verboden.

Vaak is er een begripsverwarring tussen worstelen en catch. Catch is een komediespel, dat je kunt vergelijken met een toneelstuk; Elk onderdeel wordt zorgvuldig ingestudeerd, en zodoende is ook de winnaar op voorhand gekend; Worstelen daarentegen is een kwestie van goed nadenken, snel reageren en een flinke dosis techniek;

Er wordt individueel geworsteld (man tegen man). Maar meestal is er ook een rangschikking per beste ploeg op land, deze is dan afhankelijk van de behaalde uitslagen van elke individuele worstelaar. Een worstelaar wordt ingedeeld in bepaalde gewichtsklassen. Zodoende dient er voor elk toernooi gewogen te worden, om te bepalen in welke reeks er geworsteld zal worden.

De tijdsduur van een wedstrijd is als volgt verdeeld:

Beloften 06-16 jaar 2 x 2 minuten
Junioren 17-19 jaar 2 x 3 minuten
Senioren vanaf 20 jaar 2 x 3 minuten.

Met een rustpauze van 30 sec. Aan het eind van een wedstrijd dient er een verschil van 3 punten te zijn, anders is er een verlenging van 2 of 3 minuten.

Ook vrouwen doen aan worstelen, die beoefenen alleen vrije stijl.

Voor elke greep krijgt men een aantal punten (1,2,3 of 5 punten). Winnen kan dus op de volgende manieren:

• Door vloering (d.w z . de beide schouders van de tegenstrever tegen de mat gedrukt)
• Door meerderheid van punten (als het verschil 10 punten of meer bedraagt)
• Door punten (als de reglementaire tijd verstreken is tellen de punten)
• Door uitsluiten of opgave van de tegenstrever

Er zijn slechts 5 gordels in braziliaans jiu-jitsu. Wit, Blauw, Paars, Bruin en Zwart. Verder zijn er nog de speciale gordels zoals de geel-groene wedstrijd gordel en de rood-zwarte voor de 7e dan graad. Sommige scholen gebruiken ook witte streepjes op de hand van de gordel, maar meestal enkel voor de lagere banden.

In tegenstelling tot andere vechtsporten die gordels gebruiken, is het graden systeem van braziliaans jiu-jitsu enkel gebasseerd op het kunnen van de drager. Het kunnen tonen van een gelijkaardig niveau van vechten met een gelijkaardig persoon en gelijkaardige graad onder volledige weerstand. De streepje kunnen worden gegeven om leerlingen te motiveren. Een blauwe gordel met 1 streepje is net zo goed blauw als iemand met een blauwe gordel met 4 streepjes. Maar die met 4 streepjes is mischien al langer blauw of heeft betere wedstrijdresultaten of kan beter les geven of ...

Gemiddeld duurt het een goeie 12 jaar voor iemand zwart kan behalen. Meestal een goeie 3 jaar per gordel. Natuurlijk is het volledig afhankelijk van het aantal uren dat je per week gaat trainen, de leraars die je hebt, je persoonlijke aanleg en dergelijke. Een voorbeeld van een uitzondering is pe de pano, die er slechts 4 jaar over deed. Na 6 maanden kreeg hij blauw en na 1 jaar won hij de wereld kampioenschappen. Hij kreeg paars en won het volgende jaar in deze category. Kreeg bruin en won. Kreeg zwart na een dikke 4 jaar en werd vervolgens na twee jaar wereldkampioen in zwart absolute. Maar dit zijn natuurlijk de uitzonderingen.

Typisch aan een braziliaanse gordel is de kleur, dat iets bleker is dan de door ons gekende judo kleuren en het zwarte of rode blokje dat je onderaan de gordel op een 1 cm van de onderrand kan vinden. Ikzelf noem dit de hand van de gordel, maar ik ben zeker dat er hier ook een officiele benaming voor bestaat. Deze hand van de gordel is meestal zwart van kleur en kan 1 tot 4 witte streepjes bevatten. Op zwarte gordels is deze rood van kleur. Soms word er op de lagere gordels ook een rode hand aangebracht en dit verwijst dan naar het feit dat de drager een lesgever is. Bij de zwarte gordels word bij lesgevers de hand van het rode blokje aan beide zijde met een wit blokje afgesloten om aan te tonen dat dit een gevorderde lesgever is. Deze twee witte blokjes tellen niet mee in de dan gradering.

En tot slot worden voor kinderen soms de traditionele judo kleurgordels gebruikt. Vooral omwille van motivatie.

Jujutsu, jujitsu, jiu jitsu — er zijn een hele hoop manieren om deze vechtkunst te spellen. Meestal zal men Jiu-Jitsu gebruiken om naar de braziliaanse stijl te verwijzen en de andere om de oudere japanse mee aan te duiden. Maar om meer correct te zijn moet men enige kennis van de japanse taal hebben (liefste sofie als je me hier ergens fouten ziet maken, laat het dan even weten, tx). In de japanse taal is jūjutsu geschreven in kanji of chinese tekens. Deze komen van Han China en zijn symbolen die in het japans gebruikt worden. De romanizering van deze tekens heeft er voor gezorgd dat deze vertaald werden naar ons alfabet. Deze vertalingen zijn meermaals gebeurt en begonnen rond 1854 toen Japan door Amerika uit zijn isolatie gedwongen werd.

Jujutsu, is de huidige standaard, een afgeleide van het Hepburn romaans systeem. Welliswaar om japanse klanken om te zetten naar engelse schrijfwijze. In de eerste helft van de twintigste eeuw kregen echter jiu-jitsu en jujitsu de voorkeur. Vermits deze wijzen van schrijven van een periode komen waarin de japanse krijgskunsten wereldwijd bekend werden, komt men ze nog regelmatig tegen. De jitsu schrijfwijze voor het tweede karakter is echter niet helemaal correct ten opzichte van het kanji symbool.

De meest populaire vertaling is “zachte kunst“, een meer correcte vertaling zou “de kunst van de beweeglijke aanpasbaarheid” zijn. Echte jujutsu is de kunst om met een minimum aan inspanning een maximum aan resultaat te verkrijgen.

Verse vruchtensappen die te koop zijn in de Delhaize, of ze gezond zijn weet ik niet maar lekker en duur zijn ze in ieder geval wel. Hieronder de samenstellingen voor als je zelf aan het persen wil.

Appel-Peer-Framboos
3 appels, 2 peren, 20 frambozen
40 kcal : eiwitten 0g, koolhydraten 10g, voedingsvezels 2g

Sinaas-Aardbei
6 appelsienen, 20 aardbeien
36 kcal : eiwitten 1g, koolhydraten 8g, voedingsvezels 1g, Vc 47mg (78%)

Sinaas
7 appelsienen
38 kcal : eiwitten 1g, koolhydraten 8.5g, voedingsvezels 0.5g, Vc 47mg (78%)

The former Ottoman capital of Edime is hosting a wrestling festival between 29 june and 1 july. The Kirkpinar Oil Wrestling Tournament wich has been held annually for over 630 years, begins with a prayer for the wrestlers recited by the cazgir, or tournament announcer, who then shouts out. 'In God's name! If you fall below give up, if you get on top hand on!'

To the rhythmic music of drums and zumas, the contestants are roused to exert themselves to the utmost. The historic atmosphere pervading this event adds to the audience's enjoyment.

Following the prayer, the wrestlers come out onto the field and perform the warming up movements known as pesrev which resemble the way an eagle flaps its wings when about to swoop onto its prey. They then make the traditional gesture of greeting, which involves rapping their right hand on the ground and touching it to their breast and forehead. This conveys the following message to their rival, 'You are such a great wrestler that I am unworthy to be a part of the earth you walk upon.'

In Ottoman times this three-day tournament was held every year in the village of Kirkpinar near Edime. Today this village is part of Greece and called Samona, so the Kirkpinar Wrestling Tournament is held at Sarayiçi in Edmine instead. As in the past, wrestlers from all over Turkey prepare for this tournament throughout the previous year. Restaurants, tea houses and side shows turn the field into a colourful and animated fair ground.

The wrestlers wear breeches known as kispet made of cow or goat leather, and oil their bodies with olive oil before each bout. The tournament is opened by tha aga (master), who is the person who bids the largest sum for the tournament ram. Over the three days the wrestling field is never empty for a moment. The wrestlers are divided into  ten categories depending on their previous experience and track record in competition. These categories are known as tesvik, deste kucuk boy, deste orta boy, deste buyuk boy, orta kucuk boy, kucuk orta, buyuk boy, buyuk orta, bas alti abd bas gures. The contest in the highest bas gures category are held on the last day, and the two wrestlers who get through to the final wrestle for the Gold Belt. This final match can sometimes last for several hours. Those wrestlers who win the title at Kirkpinar three years in a row are presented with a belt made of 1450g of gold by Edmine Municipality. For the losers there is one consolation, the chance to try again at next year's tournament. (more pictures...)

Skylife Temmuz, July 2001

Watching tapes, reading books, surfing the internet will give you KNOWLEDGE. You may "know" the technique, the how, the why, etc. but being able to PULL OFF THE TECHNIQUE is something entirely different. This is where you need a class, training partners, etc. who can offer you resistance.