Jujutsu, jujitsu, jiu jitsu — er zijn een hele hoop manieren om deze vechtkunst te spellen. Meestal zal men Jiu-Jitsu gebruiken om naar de braziliaanse stijl te verwijzen en de andere om de oudere japanse mee aan te duiden. Maar om meer correct te zijn moet men enige kennis van de japanse taal hebben (liefste sofie als je me hier ergens fouten ziet maken, laat het dan even weten, tx). In de japanse taal is jūjutsu geschreven in kanji of chinese tekens. Deze komen van Han China en zijn symbolen die in het japans gebruikt worden. De romanizering van deze tekens heeft er voor gezorgd dat deze vertaald werden naar ons alfabet. Deze vertalingen zijn meermaals gebeurt en begonnen rond 1854 toen Japan door Amerika uit zijn isolatie gedwongen werd.

Jujutsu, is de huidige standaard, een afgeleide van het Hepburn romaans systeem. Welliswaar om japanse klanken om te zetten naar engelse schrijfwijze. In de eerste helft van de twintigste eeuw kregen echter jiu-jitsu en jujitsu de voorkeur. Vermits deze wijzen van schrijven van een periode komen waarin de japanse krijgskunsten wereldwijd bekend werden, komt men ze nog regelmatig tegen. De jitsu schrijfwijze voor het tweede karakter is echter niet helemaal correct ten opzichte van het kanji symbool.

De meest populaire vertaling is “zachte kunst“, een meer correcte vertaling zou “de kunst van de beweeglijke aanpasbaarheid” zijn. Echte jujutsu is de kunst om met een minimum aan inspanning een maximum aan resultaat te verkrijgen.