De Masters and Seniors 2005 zit er op, na meerdere zware gevechten werd mijn tegenstander in de finale gediscwalifiseerd omdat ie me hard op de mat neerslamde. Spijtig omwille van het gevecht dat mooi op gang was, maar toch een verdiend goud voor me. Wel pijn aan heel mijn rechter zijde. Mijn knie en elleboog waren al geblesseerd, maar na de eerste partij iets overrokken in mijn lies en na de slam iets in mijn rug. Hopelijk doet morgen en vooral overmorgen niet alles te veel pijn. De reis zit er bijna op en dan kan ik even rusten terwijl ik den Hulk afmat voor zijn vale tudo wedstrijd. Gaby had pech in zijn partij tegen een nog grotere beer en moest opgeven voor een wurging. Michel ging vlotjes door zijn partijen en won de pluma. Tot grote verrassing kregen we dan ook nog eens van Felipe de faixa roxa en kunnen ons nu tot de enkelingen binnen europe begeven. To be continued...

Je voorbereiden om wedstrijd te gaan vechten hier in Rio is echt vreselijk. De trainingen beginnen meestal met een nogal rustige opwarming en na enkele willekeurige technieken word je in koppeltjes gezet om te rollen. Soms zijn dit goeie tegenstanders, soms echter niet zo diegene waar je mee wil trainen voor een wedstrijd. Meestal omdat ze net iets te wild naar je zin gaan. Verder zijn er alle andere aspecten zoals te weinig conditietraining, minder goed slapen, het lastig hebben omwille van allerlei blessures van vermoeidheid en zo verder.

Op de wedstrijd zelf mag je coach niet op de mat en moet dus van ver naar je staan roepen. Wat in mijn geval (met mijn doof oor) dus helemaal hopeloos is. Je punten weet je dus niet altijd en de tijd daar kan je ook naar fluiten. De scheidsrechters zijn niet altijd even onpartijdig en wanneer je moet vechten is een groot vraagteken.

Maar desondanks gaan we zaterdag het toch nog eens proberen, als de zwelling in mijn elleboog verdwenen is, op de masters en seniors. Een tornooi waar je pas vanaf je 30tigste aan mee mag doen. We zijn al ingeschreven op de federatie. Ook zo iets leuk, europeanen betalen 25 reais om lid te worden, brazilianen iets minder, amerikanen iets meer. Je hebt 2 fotokes en een copie van je identiteitskaart nodig. Voor elke wedstrijd betaal je zelf zo een goeie 75 reias wat ook niet echt goedkoop is. Zowel Gaby, Michel als ik gaan het de anderen zo moeilijk mogelijk maken en hopelijk een beetje goud van de brazilianen stelen. Michel is vandaag aangekomen, maar het is hier momenteel zo druk dat ik hem nog niet gezien heb. Misschien straks, als ze iets gaan eten (ze = de niet vechters, want ik ben al vet genoeg) Morgen vroeg ga ik bij de apotheker eens met de kimono op de weegschaal staan zodat ik weet of het een dagje op water en cashew noten word.

Voor al diegenen die me mails hebben gestuurd, erg bedankt maar wees geduldig, ik ben heel traag door de berg aan het kruipen. Even zonder aansluiting en nu staan er nog een 100tal te wachten.

Tot weldra,

K 

Heb hier even tijd op te internetschen, maar veel is er niet te vertellen. We trainen hier op het kamp veel en voor de rest veel slapen. Ook veel naar allerlei dvdkes gekeken. Van Judo tot de nieuwe reeks van Marcelo Garcia. Vandaag was het meer een rustdag. Deze morgen een boot tochtje gemaakt langs de eilandjes van buzios. Veel zon opgenomen en ook veel zand. Het kamp is echt reuze. Veel meer uitleg dan je in de school in rio krijgt en veel persoonlijker. Wel heel veel eten, twee maar warm en zoveel tussendoortjes als je maar wil. Zal oppassen worden voor mijn gewicht want ben hier enkel maar bijgekomen van hun guarana en coca cola lisch.

Vrijdag was een nogal saaie dag, iemand had zijn vlucht gemist en we moesten er een drie tal uurtjes op wachten alvorens we ons naar Buzios konden begeven voor het kamp. De ligging van de villa is geweldig. Trainen met zicht op zee en na het rollen even een duikje in het zwembad. De sfeer is reuze en velen met verschillende vechtsport achtergronden. Vandaag heb ik al even met Damian en Comprido gevochten en dit was eens een andere ervaring. Beide zwaargewichten hebben me eens laten zien dat er submissies in overvloed bestaan en dat je ze blijkbaar met alle eenvoud kan aanzetten... op mij dan weliswaar. Verder hebben we met guard passing bezig geweest en tot mijn verbazing kwam ik weer achter enkele details die ik bij deze technieken nog niet opgemerkt had. Nu even aan het wandelen en enkele zwemschortjes gekocht om onder de kimono aan te doen. Veel eenvoudiger om dadelijk de zee in te duiken. Tot de volgende... 

Trainen in Brazilie is echt grappig, enkele jaren geleden was er nog een enorme team strijd tussen de verschillende jiu-jitsu clans. Vandaag de dag gaat iedereen maar eender waar trainen. Voor mezelf als europese kamper is dit echt eigenaardig. Zo kom ik hier op de training bij Brasa mensen tegen die normaal allemaal bij andere teams trainen. Bijna iedereen die op europees vlak meedraait komt naar Comprido en co om te trainen. Zo kwam ik op de mat al de mensen van Sabatin tegen, met onder andere Quoriam. Maar ook de vechters van Martijn De Jongh en Cadu kom je er tegen. Cadu inclusief met Hans, Kevin en co van Nederland en Bart, Bart en Marijke van Limburg. Verder natuurlijk ook de gasten van brussel. Hopelijk dat deze verminderde concurrentiestrijd tussen de teams de kwaliteit van de evolutie van de sport niet tegen gaat.

Jujutsu, jujitsu, jiu jitsu — er zijn een hele hoop manieren om deze vechtkunst te spellen. Meestal zal men Jiu-Jitsu gebruiken om naar de braziliaanse stijl te verwijzen en de andere om de oudere japanse mee aan te duiden. Maar om meer correct te zijn moet men enige kennis van de japanse taal hebben (liefste sofie als je me hier ergens fouten ziet maken, laat het dan even weten, tx). In de japanse taal is jūjutsu geschreven in kanji of chinese tekens. Deze komen van Han China en zijn symbolen die in het japans gebruikt worden. De romanizering van deze tekens heeft er voor gezorgd dat deze vertaald werden naar ons alfabet. Deze vertalingen zijn meermaals gebeurt en begonnen rond 1854 toen Japan door Amerika uit zijn isolatie gedwongen werd.

Jujutsu, is de huidige standaard, een afgeleide van het Hepburn romaans systeem. Welliswaar om japanse klanken om te zetten naar engelse schrijfwijze. In de eerste helft van de twintigste eeuw kregen echter jiu-jitsu en jujitsu de voorkeur. Vermits deze wijzen van schrijven van een periode komen waarin de japanse krijgskunsten wereldwijd bekend werden, komt men ze nog regelmatig tegen. De jitsu schrijfwijze voor het tweede karakter is echter niet helemaal correct ten opzichte van het kanji symbool.

De meest populaire vertaling is “zachte kunst“, een meer correcte vertaling zou “de kunst van de beweeglijke aanpasbaarheid” zijn. Echte jujutsu is de kunst om met een minimum aan inspanning een maximum aan resultaat te verkrijgen.

Na onze korte nacht in de gang besloten we maar naar het strand te gaan en daar een beetje in de zon te liggen. Naar aanbeveling van de skol drinkers begaven we ons naar strandpaal nummer 9 want daar kan je het mooist rondkijken. Van veel kijken kwam er niets in huis want we lagen al vlug te ronken totdat het nogal frisjes werd omdat de sol achter de wolken verdween. Dan maar iets gaan eten en daarna naar de bioscoop. Ilha stond op de kaart en dat leek de beste keuze. Veel actie in een filmzaal die meer op een ouderwets theater leek maar de popcorn was goed. Vandaag veel gerolled en Felipe toonde enkel coole sidecontrol moves.

Deze nacht naar down town gereden om er in een echt braziliaanse uitgangsbuurt te gaan sjeken. Ditmaal geen gringos (behalve kc, gabi en ik natuurlijk; wim beschouwen ze toch tot kareoka tot hij zijn bocca open doet) Wel een half uur buiten aanschuiven maar dan konden we binnen in de keet met 3 verdiepen en een live orkestje. Mega goeie sfeer en we waren met een vrij grootte groep. Veel gedanst, enkel op braziliaanse muziek van reggae tot rock. Nadien nog even een pizza gaan eten in Leblon. Op de terugweg gabi kwijt gespeeld. En die had de sleutel dus hebben we ons maar in de gang te slapen gelegd. Tot p. master g. ook thuis kwam. Bleek dat ie gewoon op het terras van de pizza place zat maar langs de andere kant. Nu mega moe, even insmeren en naar het strand om verder te slapen. Felipe was gisteren in de bergen en is vandaag met Ana op trouw cursus. Om i do te leren zeggen en te weten hoe je kindjes maakt zeker ?

We zijn nu een 5 tal dagen verder en mijn knie doet nog steeds veel pijn. Ik heb wel vandaag even proberen te rollen met de lichte braziliaantjes. Heel moeilijk want ik moest mijn rechter been steeds veilig uit de weg brengen om verdere schade te beperken. Voordien zijn we met Ratinho en het skol top team naar het strand geweest, pepe beach denk ik. Felipe en Ana waren met comprido en co naar michelle in de bergen een bezoekje gaan bregen, maar wij hadden zin om de braziliaanse bikinis eens te gaan bekijken 8-) Naar het strand gaan is een echte macho bedoening. Zo mag je als man geen handdoek of rugzakje mee nemen, maar ben je verondersteld op het zand te gaan zitten tot er een dame zo vriendelijk is om je een plaatsje te geven op haar pario. Handoeken worden op het strand niet meer gebruikt. Zal ik blij zijn als Titi hier is dan heb ik alvast mijn plaatsje. Het gevolg is dan ook dat alle mannen op het strand recht staan en met hopen rond staan te kijken. Gelukkig voor ons dat als je in groep gaat er wel altijd enkele vriendinen bij zijn die dan even onze spulletjes willen bijhouden. Op het strand komen ze om de 5 minuten je iets proberen te verkopen, maar het is altijd hetzelfde. Een soort bladerdeeg koekjes in broodzakjes verpakt of mate leao ice tea. Heel soms komt er eens iets anders langs zoals watermeloen of tapioca in een of andere vorm. Maar de smalle bikinis zie je overal, weliswaar voorzien van een dame natuurlijk. Als man moet je zwembroek voldoende groot zijn want anders word je ook als watje of viado bestempeld. Veel vrouwen en zoals wel beweerd word veel mooie vrouwen, maar mijn beoordeling is natuurlijk minder objectief vermits ik het al bijna twee weken zonder mijn vriendinnetje stel. Nadien zijn we natuurlijk weer a volonte gaan eten. Ongeloofelijk dat iedereen hier zo een fitness figuurtje heeft met al dat eten. En als desert acai door alle gringos gegeten, behalve ik dan, want ik vind het niet lekker.

Ben maar overgeschakeld op het nemen van cataflam, dat hier trouwens zonder voorschrift te verkrijgen is. Evenals het wonder liefdesmiddel v, dus laat de bestellingen maar komen. De cataflam heeft de ontsteking verminderd en daardoor kon ik beginnen stabiliseringsoefeningen in het zwembad te doen. Wel iets anders dan rollen op de mat, maar zo een beetje waterballet kan echt geen kwaad. Felipe heeft trouwens ook zijn knie op de vorige training pijn gedaan en heeft dus samen met me een dagje in het revalideringscentrum door gebracht. Echt wel een pracht van een complex. Ze doen er vier uur allerlei oefeningen met je om de stijfheid van je blessure te verminderen en de genezing te bevorderen. Eens zien wanneer ik terug aan het trainen kan.