Enkele dagen geleden kreeg ik via Peter een link naar een artikel doorgestuurd. Het gaat over informatica consultants die voor de fun elkaar af en toe gaan aframmelen in een of andere club. Met het excuus dat ze zich nadien minder macho en veiliger op straat voelen. Bullshit en natuurlijk het soort verhaal waar de media geil van staat. Slecht voor al diegene die de contact sporten willen promoten.
Maar het zet je natuurlijk wel aan het denken. Zijn vechtsportscholen de laatste jaren niet voornamelijk bezig met technieken te verzamelen. Je ziet mensen bijna wekelijks naar seminaries gaan, dvdkes bestellen en duizenden discussies op internet volgen. Wanneer word dit alles nog ingeoefend ? En hoe effectief zijn de technieken ?
Als je even nadenkt kom je al vlug tot de volgende conclusie : ofwel oefen je efficiente gevaarlijkere technieken zonder deze met volle weerstand te oefenen; ofwel oefen je alles met een partner die volledige weerstand bied maar laat je de gevaarlijke technieken achterwege. Dit is natuurlijk een eeuwenoude discussie en enkel de allereerste UFC wedstrijden (waar bijna alles toegelaten was) kunnen ons doen vermoeden dat het beter is om voluit te trainen zoals in thais boksen, bjj, worstelen, ...
Waar leg je dan de grens ? Enkele jaren geleden, toen ik in Amerika aan het trainen was, kwam ik in contact met Marc Denny. Hij is de stichter van DogBrothers Martial Arts, een groep die zich bezig houd met het onderzoeken van de effectiviteit van vecht-technieken door te sparren met steeds minder regels. Hun motto : "Higher consciousness through harder contact" nemen ze zeer letterlijk en enkele malen per jaar houden ze een gathering waarbij iedereen tegen iedereen kan vechten. Geen scheidrechters, geen punten, geen bekers, geen geld, ... enkel vechten en nadien samen een pint gaan pakken. Alhoewel, vrienden blijven na elkaar met stokken afgeslagen te hebben.
Dus waar leg je de grens ? Het is zeker dat de dogbrothers heel goede vechters zijn, maar is er geen betere mannier om goed te worden ? Eerst en vooral is er bij het deelnemen aan deze evenementen een groot risico tot ernstige blessures. Verder word er meestal enige protectie gedragen zoals een helm, hockey handschoenen en scheenbeschermers. Deze voorkomen ernstige letsels aan het hoofd of gebroken botten in handen en voeten, maar dit zijn nu juist de meest effectieve plaatsen om te slagen. En als je deelneemt en enkele slagen op je romp krijgt, ga je dan op de helm terugslagen of ga je ook op de romp terugslagen zodat je tegenstander ook pijn heeft ? Alles hangt natuurlijk af van hoe je dit alles begeleid en bij dogbrothers kali zijn steeds gekwalificieerde instructeurs aanwezig, hetgeen niet kan gezegd worden van die techies in de ondergrond.
Ikzelf ben vooral voorstander van het PPP syteem, waarbij je zo weinig mogelijk je partners probeerd te kwetsen (voor de hollanders : blessures aanbregen). Dit wil echter niet zeggen dat je beperkt moet trainen. Je draagt gewoon heel veel bescherming zodat het evenwicht tussen effectieve en minder effectieve doelwitten terug hersteld is. En heel af en toe kan je dan eens alles weglaten en deelnemen aan een vale-tudo of stickfighting partij...