Vrijdag middag, even nakijken waar de wedstrijd juist is. Oeps, Mossingen dat is meer dan 600km van Leuven. Houdini even opgebeld en oplossing gezocht. Dadelijk na het werk vertrokken en iets over de helft gaan slapen in F1-Hotel. Volgende morgen om 7u opstaan en verder rijden. In de sporthal aangekomen zagen de wedstrijd oppervlakten er heel zielig uit, verschillende kleuren van matten wirwar door elkaar, geen veiligheidszone en openingen tss de randen. Verder leek het ook dat er heel weinig vechters aanwezig waren. Naar de weging dan maar, dat Maurice er een kleine kilo over zat kon hun precies niet schelen, leuk als ze dit met alle vechters zo doen ... Dan maar plaatsje gezocht om nog wat verder te rusten. Een uur later dan verwacht worden coaches bij elkaar geroepen om de regels te bespreken. Slammen is toegelaten, twister is toegelaten, neckcrank niet maar crucifix wel. Ai, ook de scheidrechters hebben niet veel ervaring. Anyway, laten afkloppen is de boodschap. Nog een uurtje of twee later, blijkbaar hadden een deel vechters niet verwittigd dat ze er niet gingen zijn en waren de pools volledig om zeep. Maurice mocht er aan beginnen en bracht zijn eerste zege binnen. Beetje later mocht Wim en deze bracht ook z'n zegen binnen. Dan ik op de mat, tegenstander komt niet opdagen. Terug aan maurice en die mag naar de finale tegen een vechter die nog niet gevochten heeft. Wim terug aan de beurt. En nog eens Wim maar ditmaal tegen Ortega. Enorm lang gevecht van meer dan een uur en veertig minuten. Steeds hetzelfde scenario... ortega guilotine from halfmount, Moreno sweep from halfguard, Moreno passeren, Ortega bruggen en terug in half mount en zo rondjes, met af een toe een volledige mount en enkele spectaculaire scrambles. Alles enorm glibberig en Wim blijft van uitputting in een triangle steken. De organisatoren hadden geen oplossing voorzien om lange partijen te beeindigen en dit gebeurde dan ook naar willekeur. De eerste lange partij werd er beslist om opnieuw te beginnen en vijf minuten op punten te vechten om de winnaar te bepalen. Bij Wim was dit niet mogelijk er moest verder gevochten worden en in de finale werden er plots gele kaarten voor de passieve vechter uitgedeeld en zo verliest een italiaan na meer dan een uur zijn finale van ortege. Niet helemaal onpartijdig die scheidsrechter, niet dat Ortega zijn overwinning niet verdiend had want hij had die dag al meer dan 3 uren gevochten. Dan was het eindelijk aan mezelf, het was al 18u. Na elf uur wachten kon ik dan de mat op tegen een minder technische vechter maar ene met veel kracht. Ik word enkele malen geslamed, krijg een vinger in mijn oog (mijn eigen duim achteraf op video bekeken). Ga voor de triangle, word eruit geslammed, ga voor de armbar maar wil liets te vlug zijn en geef hierdoor mijn rug. Mataleo en ik moet afkloppen. 18u03, Mijn wedstrijd zit erop. Is dat balen. Maurice na nog een hele tijd wachten naar de finale en na een blitse start kwam ie in een guilotine terecht. Medales in ontvangst genomen en terug naar huis. Ik geslapen omdat ik een beetje pissed was en de moreno aan het stuur. Het niveau van de deelnemers was hoog. Veel geleerd van andere vechters zo lang zien te vechten en we komen zeker terug. Ale, zolang we niet hoeven te betalen zoals alle anderen :)