Steeds meer en meer kom je discussies tegen over het wel of niet guard springen tijdens een grappling wedstrijd. Zo was het ook de afgelopen week weer hard tegen hard op het mixfight forum van nederland. Dus zal ik hier eens alles op een rijtje zetten en met mijn mening aanvullen.

Wat is nu eigenlijk guard springen ? De meeste verstaan hieronder de actie waarbij een van de vechters omhoog springt en de benen rond de romp van zijn tegenstander sluit. Hier spreekt men echter over closed guard, de meest dominante versie van guard (als je tegen vechters van dezelfde gewichtsklasse vecht). Vele vechters doen echter variaties op deze beweging. Zo zijn er die een voet op de heup zetten en een arm vastgrijpen om zo neer te gaan zitten en de tegenstander naar hun toe te trekken en zo open guard nemen. Ook zijn er die onmiddelijk rond een been schuiven om half-guard of babyhug guard te nemen. Veel hangt af van de regels, de kledij en het verschil in grootte tussen beide strijders. Dus het kan guard trekken, springen, zitten, schuiven of lopen zijn.

Waarom springen vechters guard ? Omdat ze niet beter weten ? Omdat ze niet rechtstaand kunnen vechten ? Zou kunnen, maar meestal is het omwille van het feit dat ze vrij zeker zijn dat hun tegenstander geen weerstand tegen hun guard kan bieden. Dus is het eerder een strategische zet danwel een minder compleet zijn van de vechter. Meestal zal dit dan ook door vechters van BJJ scholen gedaan worden. Ze hebben een veel betere guard dan vechters van andere grondvecht systemen. De guard is volgens mij ook een van de reden waarom BJJ zo sterk staat (of ligt :) op de grond. Als je niet voornamelijk met guard bezig bent in je trainingen, dan ben je geen braziliaans jiu-jitsu aan het doen !

Is dit dan laf van de BJJers ? Niet echt, want iedereen is vrij om eender welke handeling binnen de wedsrtijdregels te doen om zo tot overwinning te komen. Het verschil is dat bij guard pullen, iedereen duidelijk ziet dat je voor bepaalde handelingen kiest. Maar er zijn tal van andere strategieen die je dagelijks op wedstrijd ziet, waar niemand over klaagt. Zo zijn er vechters die steeds van sidecontrol aanvallen en nooit naar mount gaan. Ontwijken zij dan het mount gevecht ? Er zijn vechters die bij het in half-mount of in guard terechtkomen het spel vastzetten door gewoon in een defensief posture te blijven zitten, recht te springen en terug rechtstaand proberen punten te scoren. En er zijn er die in het begin van elke wedstrijd dadelijk naar een armbar, triangle choke of beenklem springen. En over deze zaken hoor je niemand klagen.

Toen ik pas wedstrijden begon te draaien, deed ik steeds de moeite om boven te komen. Met alle gevolgen vandien, dikwijls heel moe in het begin van de wedstrijd, dikwijls zelf neergehaald en dadelijk in een slechte positie. Dus zware matchen. Tot ik inzag dat ik eigenlijk veel beter was met guard dan de meeste en dus gewoon van in het begin deze posite aannam. Niet meer moe en dadelijk in een positie waar ik meer kansen had dan mijn tegenstander. Nu enkele jaren verder, nu dat ik winnen niet belangrijk meer vind, begin ik terug meer partijen rechtstaand te vechten. Niet omdat ik dit strategisch beter vind, of niet omdat ik denk dat dit mij een meer complete vechter zal maken, maar omdat ik het leuk vind. 

En dat is het belangrijkste, veel plezier hebben. Laat ze maar roddelen, geen ego, geen probleem...

K